مهدی کروبی اخیراً به درخواست سایت ضد انقلابی روزنت، پیامی برای 56 سالگی عبدالکریم سروش به این سایت فرستاده و با القابی و عناوین لایتچسبک! از کسی که اهانت به اسلام را به ساحت پیامبر اعظم(ص) رساند، تمجید کرد.

 به نقل از کیهان، کروبی در این نوشته از سروش به عنوان ملاصدرای روزگار یاد کرده و می نویسد: ملاصدرا هم از تبعید و اتهام کفر رنج برد... سروش انقلاب اسلامی را ادامه تفکر ملاصدرا می دانست. او پس از آن نیز با پرورش شاگردانی، در زمینه سازی فکری برای حرکت اصلاحات نقش آفرینی کرد... او برای جمع دموکراسی و دینداری تلاش کرد... آرای دینی سروش در باب وحی و قرآن و پیامبر اسلام نه بی سابقه است و نه بی پاسخ. تاریخ اسلام پر است از مسئله هایی که سبب رونق بازار دین و دانش شده اند و سروش یکی از طراحان این مسئله هاست. ملاصدرا که امروز ظاهراً به متفکری مقبول برخی روحانیون حاکم تبدیل شده، در روزگار خود از اتهام کفر، آزار و تبعید رنج می برد اما اسلام هرگز از آزادی بیان حتی بیان کفر در محضر امام صادق(ع) آسیب ندیده است.»

شایان ذکر است سروش ضمن آلودگی مالی و سیاسی به برخی مراکز اطلاعاتی و امنیتی در آمریکا و انگلیس، مجبور شد دوز اهانت ها و هتاکی ها علیه مقدسات اسلامی را بالا ببرد و کار را تا بدانجا رساند که برخلاف نص صریح قرآن ادعا کرد قرآن نه وحی الهی بلکه تجربه های شخصی شاعرانه پیامبر(ص) است!! این در حالی است که خداوند بارها تأکید می کند که «پیامبر از روی هوا سخن نمی گوید و قرآن جز وحی که بر او نازل می شود نیست». سروش به بهانه انتخابات سال گذشته از کروبی حمایت کرد که با بیچارگی تمام تبدیل به تیتر اول روزنامه اعتماد ملی شد.

نامه از موضع ضعف کروبی به سروش حاوی مغالطات گوناگونی است از جمله اینکه

1- آیا حکیم و فیلسوف و متأله بزرگ اسلامی، هم مانند سروش به ساحت پیامبر اکرم(ص) و قرآن کریم جسارت می کرد یا تبدیل به نان خور رسمی طواغیت و شیاطین روزگار خود شده بود؟!

2- بالاخره یا انقلاب اسلامی ادامه تفکر ملاصدراست (که هست) و یا سروش که ملاصدرا معرفی می شود. مگر می شود هم در آغوش آمریکا و انگلیس غنود و هم طرفدار انقلاب اسلامی که ذاتاً ضد جبهه استکبار است، بود؟

3- «جمع دموکراسی و دینداری از سوی سروش» یعنی ذبح اسلام پای لیبرال- دموکراسی آمریکایی که در خاورمیانه از دیکتاتورهای فاسد حمایت می کند و خون ملت های مظلوم منطقه را مستقیماً یا مباشرتاً می ریزد؟!

4- معلوم است که «اراجیف سروش نه بی سابقه است و نه بی پاسخ». به همین دلیل هم، قیاس امثال وی با دم دستی ترین متفکران نیز توهینی به تفکر اندیشه است چه رسد به ملاصدرا! و به یقین همین هتاکی ها و عقده گشایی ها (به نیابت از دشمن ترین دشمنان اسلام و انسانیت) باعث «رونق بازار دین» شده است، نمونه آن هم گسترش مراجعه به اسلام و کتاب آسمانی آن در غرب طی دهه و سال اخیر که اهانت های محافل غربی شدت گرفت.

اما این توجیهی نمی شود که «شیخ» سابق! مهدی کروبی ارادتمند یکی از همان ابوجهل ها و ابولهب های تاریخ و مجیزگوی عناصر مرتد شود، شاید که در ازای این بی غیرتی دینی، جمله ای به تمجید از طرف قرض بگیرد! باید از رقیب ناکام آرای باطله در انتخابات سال گذشته پرسید؛ لگد به جمهوریت و قانون و امنیت جای خود محفوظ. عمله جبهه ضد انقلاب شدن در معارضه با نظام و قانون اساسی و خط امام هم به فرض نادیده گرفته شود! یعنی تکلیف شما با پیامبر اعظم(ص) و هتاکان علنی به ساحت آن حضرت هم مشخص نیست؟!!

5- اما درباره بیان علنی کفر در محضر ائمه(ع) باید یادآور شد که کفر هزاران مثل سروش (یا احیاناً کروبی) هیچ لطمه ای به اسلام نمی زند چندان که تاریخ نشان داده منتها نباید «نفاق» را جای «کفر» و بلکه گفت وگو و پرسش و چالش فکری جا زد، چه آن که پیامبر اکرم(ص) نسبت به خطر منافقین هشدار دادند و حضرت امام (ره) با هوشمندی فرمودند منافقین از کفار بدترند. اگر خداوند درباره ابولهب ها از تعبیر «بریده باد دستان ابولهب» استفاده می کند، متأسفانه امثال کروبی تبدیل به «حماله الحطب» (هیزم کش) برای ابولهب ها و ابوجهل ها شده اند.